48 ¹ Następnie powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. ² * On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. ³ Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień. ⁴ Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy? ⁵ Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego i słowem Najwyższego* wywiodłeś go z Szeolu. ⁶ Ty, który zaprowadziłeś królów na zgubę, zrzucając z łoża okrytych chwałą*. ⁷ Ty, któryś na Synaju otrzymał rozkaz wykonania kary, i na Horebie wyroki pomsty*. ⁸ Ty, który namaściłeś królów jako mścicieli, i proroka, następcę po sobie*. ⁹ Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie, o koniach ognistych*. ¹⁰ O tobie napisano, żeś zachowany* na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą*, by zwrócić serce ojca do syna*, i pokolenia Jakuba odnowić. ¹¹ Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy*. ¹² Gdy Eliasza zakrył wir powietrzny, Elizeusz został napełniony jego duchem. Za dni swoich nie lękał się [żadnego] władcy i nikt nie osiągnął nad nim przewagi*. ¹³ Nic nie było zbyt wielkie dla niego i w grobowym spoczynku ciało jego prorokowało*. ¹⁴ Za życia czynił cuda i przy śmierci jego działy się rzeczy przedziwne. ¹⁵ Mimo to jednak lud się nie nawrócił i nie odstąpił od swoich grzechów. Został przeto uprowadzony daleko od swej ziemi i rozproszony po całym świecie. ¹⁶ Ostała się tylko mała Reszta* ludu i panujący z domu Dawidowego; jedni z nich czynili to, co było Panu przyjemne, a inni namnożyli grzechów. ¹⁷ Ezechiasz obwarował swe miasto, wprowadził wodę do jego środka, wykuł żelazem skałę i pobudował cysterny na wodę*. ¹⁸ * Za jego dni przybył Sennacheryb i posłał rabsaka. Ten podniósł swą rękę przeciw Syjonowi i w pysze swojej się chełpił. ¹⁹ Wtedy zadrżały ich serca i ręce i chwyciły ich bóle jak u rodzących. ²⁰ Wzywali Pana miłosiernego, wyciągając do Niego swe ręce, a Święty z nieba wnet ich wysłuchał i wybawił przez Izajasza. ²¹ Poraził obóz Asyryjczyków: wytracił ich Jego anioł. ²² Albowiem Ezechiasz czynił to, co było miłe Panu, i trzymał się mocno dróg swego przodka, Dawida, a wskazywał je prorok Izajasz, wielki i godny wiary w swoim widzeniu. ²³ Za dni swoich cofnął słońce i przedłużył życie królowi*. ²⁴ Wielkim duchem ujrzał rzeczy ostateczne i pocieszył strapionych na Syjonie. ²⁵ Objawił to, co miało przyjść, aż do końca wieków, i rzeczy zakryte wprzód, nim się stały.